A taberna Ábaco é un dos locais máis senlleiros de Ferrol. A súa decoración lembra á que temos interiorizada dos pubs irlandeses. Como todos saben, a súa barra está presidida por dúas sereas que nos invitan a mergullarnos nos pensamentos, cara a ningures. Máis, sabendo que nas súas paredes atopamos os retratos do impresionista Vicent Van Gogh e da matriarca de Galicia, a nosa Rosalía. Así como ese reloxo, que di, importado do país da arpa dourada.

Talvez, esta decoración á irlandesa sería completa se a carón da gramola tiveran un exemplar do Ulises de James Joyce, xunto cun espello roto dunha criada. Isto último como símbolo da arte deste país irmán. 
Esta pasaxe do espello roto é unha imaxe poderosa do Joyce referente das vangardas do modernismo, que resúltame moi atraente. Ao igual que Dante, el axustou contas cos seus contemporáneos, de aí esa íntima relación entre a Divina Comedia e o Ulises. O espello roto é unha provocación contra os reducionismos locais, onde o autor de Dublineses relativiza as influencias na cultura e na lingua. Así, atrévese a contradicir a Aristóteles e afirma que a vida é quen imita á arte, seguindo a estela deixada por Oscar Wilde e a súa decadencia da mentira.