Necesitamos a arte porque intentamos captar un intre da propia existencia humana. Porque somos conscientes da imposibilidade de atrapar o Tempo e queremos, de algún xeito, vencer a nosa fraxilidade, que finalmente faranos desaparecer. Hai quen pensa que a arte ten unha íntima relación coa idea do ben social. Que é unha mistura de sensibilidade anti-autoritaria e culto á creación que revela algo novo.
Se unha obra de arte fora aquela que revela algo novo, estaría acabada cando o propio artista sería quen de transmitir os sentimentos que experimentou cando estaba a crear. Mais, seguramente toda ela é unha obra “imperfecta” porque en cada persoa pode causar diversas e antagónicas sensacións.

A sociedade mudou, e en certo grado as palabras de Tolstoi estanse a cumprir, sobre aquelo de que a arte do porvir non sería obra de artistas profesionais que vivirían unicamente dunha actividade artística remunerada. Que a arte sería obra de todas as persoas. En calquera caso, é difícil saber onde está a liña divisoria entre puro entretemento e aquela obra que pase a ser considerada verdadeira arte. Pero, o máis sinxelo é saber se fainos, de algún xeito, felices e mellores. Para iso temos creado a arte.